aktualności

Pożyczka z KZP nie jest pożyczką pracowniczą

Pierwsza z nich jest udzielana ze środków kasy, a druga ze środków pracodawcy. Mimo wejścia w życie nowych przepisów już jakiś czas temu wciąż się zdarza, że są one księgowane tak samo. To błąd

Osoba, która została zatrudniona przez pracodawcę, ma możliwość skorzystania z kilku form pożyczek. Trzeba jednak pamiętać, że każda z nich jest inna, jeśli chodzi m.in. o kwotę, przeznaczenie, sposób spłaty lub formę zawarcia umowy. Pożyczki są od siebie niezależne i można uzyskiwać je jednocześnie, a o przyznaniu decydują różne okoliczności i osoby. Szczególnie trzeba jednak zaakcentować różnicę między pożyczką udzieloną z kasy zapomogowo-pożyczkowej (KZP) a tą udzieloną ze środków pracodawcy.

Nieuregulowany charakter

Pożyczkę udzieloną ze środków pracodawcy charakteryzuje indywidualny nieuregulowany wcześniej charakter i najczęściej jest stosowana w pewnych branżach u prywatnych przedsiębiorców. Przepisy powszechne, w tym w szczególności ustawa z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1028; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 1285) oraz ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2488), limitują wartość tej pożyczki. Natomiast ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465) oraz przepisy związane z ubezpieczeniami społecznymi i zdrowotnymi, a także podatkami, nakreślają ramy, w jaki sposób może być ona spłacana, by nie była traktowana jako zaliczka na wynagrodzenie przyszłe ani jako forma działalności gospodarczej, jak ma to miejsce w przypadku instytucji pożyczkowych. Każdy pracodawca (niezależnie od wielkości lub statusu), posiadając wolne środki obrotowe, może z nich swoim pracownikom udzielić takiej pożyczki. Pożyczki pracownicze należy odróżnić od stałych lub jednorazowych zaliczek udzielanych pracownikowi w związku z pełnionymi obowiązkami.